"Nihayet güneşin battığı yere vardığı zaman, güneşi, (sanki) kara bir balçıkta batıyor buldu. Bir de bunun yanında bir kavim buldu. Biz ona dedik ki: "Ey Zülkarneyn! Onları ya cezalandırırsın veya onların hakkında iyi davranırsın."" (18/86)

"Nihayet güneşin doğduğu yere vardığında, güneşin kendilerini ondan koruyacak bir siper yapmadığımız bir kavim üzerine doğmakta olduğunu gördü." (18/9)

Kur'an-ı Kerim, birçok ayette tesbih ve mecaz/metafor kullanmaktadır. İnanmayanlar, bu ayetleri işlerine gelen yere çekmek için sık sık bu mecaz veya teşbihleri gerçekmiş gibi algılamaya, algılatmaya çalışırlar. Kehf Suresi 86. ve 90. Ayetlerde ilgili kavimlerin bulunduğu yeryüzünün özelliklerine vurgu yapıldığını ilkokul öğrencileri bile anlayabilir. Birinde balçıklı bir bölgede yasayan kavim, diğerinde de düz, ova benzeri bir yerde yaşayan kavim betimlenmektedir.

İmam Taberi, tefsirinde aşağıdaki açıklamayi yapmıştır:

"Âyet-i kerime, güneşin gerçekten bir şeye battığını değil, Zülkameyn'in, güneşi batarken görme şeklini tasvir etmektedir. Bir insan deniz kenarında durup güneşin batışını seyrettiğinde onu, denizin içine batıyormuş gibi görür. İşte Zülkameyn'in durumu da bunun gibidir." (Taberi Tefsiri, 18/86)